Αναγκαζόμαστε λοιπόν για μία ακόμη φορά να μιλήσουμε για τα αυτονόητα, ελπίζοντας και θέλοντας να είναι και η τελευταία. Αναφερόμαστε σε δύο κείμενα που δημοσιεύτηκαν το βράδυ της Δευτέρας 20.01 στο Inter arma, το ένα από τον Γ. Τσάκαλο και το άλλο από αλληλέγγυους της Σ.Π.Φ, όπου και στα δύο αφήνονται υποννοούμενα για βαριές κατηγορίες εναντίον μας. Το γεγονός ότι τοποθετούμαστε και για τα δυο μαζί σε μία επίστολή δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι χρεώνουμε στον έναν αυτά που είπαν οι άλλοι, ούτε φυσικά και το αντίστροφο.
Αρχίζοντας λοιπόν, στην ενημέρωση για τα πειθαρχικά που επιβλήθηκαν στη Σ.Π.Φ αναφέρεται ότι σύμφωνα με την εισαγγελέα βασίστηκαν σε μαρτυρίες σωφρονιστικών και στο πρώτο ενημερωτικό κείμενο που δημοσιεύσαμε καθώς γράφαμε ότι η Σ.Π.Φ έστησε ενέδρα στο σύντροφό μας. Πρώτος μας σταθμός ήταν η ίδια η εισαγγελέας που όταν της ειπώθηκε να μην σπέρνει έριδες αλλά να αναλαμβάνει τις ευθύνες της και να προσέχει τι λέει, απάντησε ότι το πειθαρχικό βασίστηκε αποκλειστικά στο γεγονός, το οποίο έγινε ανοιχτά έξω από την Ά πτέρυγα και όχι στο κειμενό μας. Φυσικά δεν είμαστε αφελείς ώστε να πιστέψουμε ότι ποτέ δεν είπε πως το πειθαρχικό βασίστηκε και στο κειμενό μας, όμως τα ίδια τα αντιφατικά λεγομενά της όπως και ο εκ φύσεως εχθρικός της ρόλος απέναντι στους αναρχικούς προδίδουν την αναξιοπιστία της. Συνεπώς κανείς αναρχικός δεν θα έπρεπε να αναμασάει τα λεγόμενα ενός εισαγγελέα· ειδικά για να στηρίξει τόσο βαριές κατηγορίες.
Εμείς λοιπόν στην πρώτη μας ενημέρωση αναφερθήκαμε στη Σ.Π.Φ. χωρίς να κατονομάσουμε κανέναν συγκεκριμένα (ακριβώς για να μην μπορέσει το κειμενό μας να αποτελέσει στοιχείο εναντίον τους) και από την στιγμή που το σκηνικό έγινε με τα προσωπά τους ακάλυπτα μπροστά σε φύλακες (εξού και οι μαρτυρίες και η κατηγορία για παρεμπόδιση) αλλά και σε κάμερες που κατέγραφαν. Με δύο λόγια εκθέσαμε ένα γεγονός που ήταν ήδη κάτι παραπάνω από έκθετο στο ελεγχόμενο περιβάλλον της φυλακής, συνεπώς αν η υπηρεσία αποφάσιζε να περάσει τη Σ.Π.Φ. απο πειθαρχικό συμβουλίο μπορούσε εύκολα να βασιστεί στα στοιχεία που είχε και καμία σημασία δεν θα είχε αν εμείς γράφαμε ή όχι κείμενο.
Κρίνοντας λοιπόν απο τα παραπάνω αλλά πάνω από όλα επειδή θεωρούσαμε ότι ο ξυλοδαρμός μετά από ενέδρα είχε τεράστια πολιτική βαρύτητα αποφασίσαμε να αναφερθούμε στο γεγονός και συγκεκριμένα στη Σ.Π.Φ για να μην επιτρέψουμε να θαφτεί μέσα στα στενά όρια της φυλακής (κάτι που βέβαια, μιλούσαμε ή όχι, δεν θα μπορούσε να συμβεί) αλλά και για να προσδώσουμε στα υποκείμενα που ενεπλάκησαν την πολιτική τους ταυτότητα έτσι ώστε καθένας να μπορεί να κρίνει.
Έτσι κι αλλιώς όταν ο Γ. Τσάκαλος έγραφε για κάποιους από μας ότι του φτιάξαμε πλαστές ταυτότητες με σκοπό να τον βοηθήσουμε στην περίπτωση που αποφυλακιζόταν δεν μπήκαμε καν σε αυτή τη λογική και ούτε που ασχοληθήκαμε με το αν παραθέτει ή όχι πληροφορίες αξιοποιήσιμες από τον εχθρό, από την στιγμή που πίστευε ότι υπήρχε πολιτική ή έστω επιχειρησιακή αξία να μιλήσει πάνω σε αυτό. Δύο απο μας του απαντήσαμε με ένα πολιτικό κείμενο και με σεβασμό αδιαφορώντας επίσης για το ότι θα καταδικαστούμε πέντε φορές ο καθένας για συμμετοχή στη Σ.Π.Φ. ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Τώρα όσο αναφορά την πρόταση του Γ. Τσάκαλού που λέει ότι στην τελευταία μας επιστολή θίγουμε γεγονότα και καταστάσεις που δίνουν πληροφορίες προσβάσιμες σε κάθε είδους εχθρό απαντάμε ότι, γράψαμε ένα πολιτικό κείμενο που δημοσιεύσαμε σε ένα πολιτικό μέσο και αναφερθήκαμε σε ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ ΚΑΙ ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΚΤΟ γεγονός, αυτό του ξυλοδαρμού. Το ότι περιγράψαμε λογικές (πάντα βασιζόμενοι στο γεγονός αυτό) που εκθέτουν την οργάνωση ΠΟΛΙΤΙΚΑ δεν το αρνούμαστε. Αυτός ήταν και ένας από τους στόχους της πολιτικής μας κριτικής άλλωστε. Ξαναδιαβάζοντας το κειμενό μας βλέπει κανείς πως δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο που να εκθέτουμε καμία άλλη κατάσταση και κανένα άλλο γεγονός. Ούτε φυσικά καταλαβαίνουμε πως οι συκοφαντίες των Μ.Μ.Ε. τεκμηριώνουν ότι δώσαμε πληροφορίες στον εχθρό. Επίσης μας κατηγορεί ότι το κειμενό μας συνέβαλε στη προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε. Το ότι τα μίντια απομονώνουν-διαστρεβλώνουν φράσεις από το κειμενό μας για να στηρίξουν την προπαγάνδα τους για την εντεταλμένη προώθηση των ειδικών συνθηκών κράτησης είναι κάτι που εξοργίζει και εμάς, αλλά αναπόφευκτο επακόλουθο του ξυλοδαρμού που οι ίδιοι διέπραξαν, γεγονός που συμβάλλει από μόνο του περισσότερο στη προπαγάνδα τους. Όταν λοιπόν αψηφάς το ενδεχόμενο κατασυκοφάντησης του αναρχικού αγώνα και επιλέγεις να κάνεις μία πολιτική πράξη που ονομάζεις αυτοδικία πυροδοτώντας ένα κύκλο λάσπης από αυτά τα κοράκια, εκτός από το ότι φέρεις την ευθύνη για τη διαβολή που επακολουθεί πρέπει να περιμένεις και την αντίστοιχη κριτική ως εργαλείο πολιτικής έκφρασης και συνεπώς την εκμεταλευσή της από τα Μ.Μ.Ε. με σκοπό να μας διαβάλλουν και να μας συκοφαντήσουν όπως πάντα γινόταν και πάντα θα γίνεται.
Απλά παραδείγματα; ο ίδιος ο ξυλοδαρμός για τον οποίο τα Μ.Μ.Ε. μιλούσαν για εμφύλιο και η Χρυσή Αυγή που έλεγε ότι έγινε για τα φράγκα απ’ τις ληστείες. Ή το κείμενο του Γ. Τσάκαλου για την απεργία του αναρχικού Κώστα Σακκά βασισμένοι στο οποίο οι φασίστες προσπαθούσαν να αποδείξουν την σχέση αναρχικών και ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ότι οι απεργίες των πρώτων είναι ψεύτικες.
Με αφορμή το τελευταίο παράδειγμα κάνουμε μία παρένθενση για να πούμε κάποια πράγματα που έπρεπε να είχαν ειπωθεί εδώ και καιρό, με σκοπό να σταματήσει επιτέλους μία γκεμπελίστικη προσπάθεια να επαναλαμβάνεται συνεχώς ένα ψέμα ή έστω μία “υποκειμενική αλήθεια” με στόχο την κατασκευή μίας ψευδούς και συγκεχυμένης πραγματικότητας. Από την πρώτη στιγμή της απεργίας του Κώστα ως συντροφοί του σταθήκαμε δίπλα του και είμαστε σε θέση να επιβεβαιώσουμε τα αυτονόητα· ότι ο αγώνας του δηλαδή ήταν αληθινός, αυθεντικός και ειλικρινής. Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να εξηγούμε ιατρικά δεδομένα ή στρατηγικές ( σε σχέση με την γρήγορη ή αργή επιδείνωση της υγείας του) που μπορεί να ακολουθήσει ένας απεργός με στόχο τη μεγιστοποίηση της πίεσης απέναντι στην εξουσία. Θα αρκεστούμε να αναφέρουμε πως αν ο Κώστας δεν απελευθερωνόταν την ημέρα που απελευθερώθηκε θα ξεκινούσε και απεργία δίψας, επιλογή που συνδιαστικά με την ήδη επιβαρυμένη υγεία του θα άφηνε ουσιαστικά μόνο λίγες ακόμα μέρες ζωής. Συνεπώς ο Κώστας ήταν αποφασισμένος να πεθάνει γιαν ελευθερία του και για αυτό ακριβώς την κέρδισε, πετυχαίνοντας ταυτόχρονα να βάλει ένα σημαντικό ανάχωμα στα επιχειρούμενα δικαστικά πραξικοπήματα που θα στόχευαν μελλοντικά και άλλους συντρόφους. Επανερχόμενοι και τελειώνοντας με το όλο ζήτημα ας μην ξεχνάμε πως όλο αυτό το τρομοϋστερικό παραλλήρημα των Μ.Μ.Ε. έγινε με αφορμή “αποκαλύψεις” (οι οποίες ούτε μας αφορούν ούτε ξέρουμε αν ισχύουν ή όχι) που αφορούν την απόδραση του Χ. Ξηρού και όχι τον ξυλοδαρμό του Γιάννη ή κάποιου απ’ τα κειμενά μας. Πολύ απλά η εξουσία δεν θα άφηνε σε καμία περίπτωση μία τέτοια ευκαιρία, να προβάλλει “εσωτερικές” διαμάχες, ανεκμετάλευτη.
Παρόλα αυτά εμείς οφείλουμε να σταθούμε σε αυτό που κατά τη γνώμη μας είναι και το κομβικότερο σημείο αιχμής και αφορά την επίθεση που οργανώνεται από πλευράς κρατικού μηχανισμού απέναντι στους “επικίνδυνους” φυλακισμένους (αναρχικούς και μη).
Υπάρχουν λοιπόν παραδοχές που μπορούν να γίνουν δημόσια και δεν ζημιώνουν τον αγώνα και υπάρχει και η λανθάνουσα εσωστρέφεια που οδηγεί μόνο σε ρήξεις, σε κατακερματισμό και αποπροσανατολισμό από το στόχο και το ίδιο τον αγώνα, κάτι που όπως αναφέραμε και πριν θα τρέξουν φυσικά να εκμεταλευτούν τα κοράκια των μίντια και οι εντολείς τους.
Είναι γεγονός πλεόν πως οι δρόμοι μας δεν συναντιούνται, οι αντιλήψεις και η στρατηγική μας απέχουν και οι αξιακοί μας κώδικες συγκρούονται (και αυτές είναι από τις παραδοχές που γίνονται δημόσια), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο εχθρός (ο κοινός μας εχθρός στην προκειμένη περίπτωση) θα μας διαχωρίσει και θα μας επιτεθεί διαφορετικά. Ο, τι κινήσεις επιλέξει να κάνει το κράτος στα πλαίσια της κατασταλτικής πολιτικής που “λάνσάρει” μέσω των μίντια, θα έχουν κοινή εφαρμογή τόσο σε εμάς όσο και στη Σ.Π.Φ, τουλάχιστον αυτή είναι η δικιά μας ανάγνωση.
Πρέπει να σταματήσουμε να δίνουμε τροφή στα κοράκια των Μ.Μ.Ε.. Μπορούμε να ψάχνουμε αφορμές και λόγους για να οξύνουμε μία σύγκρουση που βοηθάει κυρίως τον κρατικό μηχανισμό ή μπορούμε να δώσουμε ένα τέλος στην εσωστρέφεια και ο καθένας από το δρόμο του να χαράξει τη στρατηγική σύγκρουσης με στόχο τη διαφύλαξη των μέχρι τώρα κεκτημένων και την όξυνση του πολέμου με τον κρατικό μηχανισμό.
Μπάμπης Τσιλιανίδης
Γιάννης Μιχαηλίδης
Δημήτρης Πολίτης
Τάσος Θεοφίλου
Αργύρης Ντάλιος
Φοίβος Χαρίσης
Γιώργος Καραγιαννίδης
Γρηγόρης Σαραφούδης
Αλέξανδρος Μητρούσιας
Ανδρέας – Δημήτρης Μπουρζούκος
